Jump to content

Կուզնեցյան կոր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հիպոթետիկ Կուզնեցյան կորը
Եկամուտների անհավասարության չափում. ԱՄՆ ազգային եկամտի վերին դեցիլի մասնաբաժինը, 1910–2010 թվականներին[1]։ Պիկետին պնդում է, որ Կուզնեցը 1930-1950 թվականներին անհավասարության նվազումը շփոթել է դրա զարգացման վերջնական կետի հետ: 1950 թվականից ի վեր անհավասարությունը կրկին հասել է մինչ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մակարդակը։ Նման միտումներ տեսանելի են եվրոպական երկրներում[2]։

Կուզնեցյան կոր (/ˈkʌznɛts/), արտահայտում է 1950-ական և 1960-ական թվականներին տնտեսագետ Սայմոն Կուզնեցի կողմից առաջ քաշված վարկածը[3]։ Համաձայն այս վարկածի, երբ տնտեսությունը զարգանում է, շուկայական ուժերը նախ մեծացնում են, ապա նվազեցնում տնտեսական անհավասարությունը։ Կուզնեցյան կորը, ըստ երևույթին, համահունչ է առաջարկված ժամանակի փորձին։ Այնուամենայնիվ, 1960-ականներից սկսած անհավասարությունն աճել է ԱՄՆ-ում և այլ զարգացած երկրներում։

Կուզնեց հարաբերակցությունը և Կուզնեցյան կորը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուզնեցների հարաբերակցությունը չափում է ամենաբարձր եկամուտ ունեցող տնային տնտեսություններին ստացվող եկամտի հարաբերակցությունը (սովորաբար սահմանվում է վերին 20%-ի կողմից) և ամենացածր եկամուտ ունեցող տնային տնտեսություններից ստացվող եկամուտները[4], որը սովորաբար չափվում է եկամտի կամ ամենացածր 20%-ով կամ ամենացածր 40%-ով։ Համեմատելով 20% -ը 20% -ի հետ՝ լիովին հավասար բաշխումը արտահայտվում է որպես 1․ 20% -ից 40% -ը փոխում է այս արժեքը 0.5-ի։

Կուզնեցյան կորի դիագրամները ցույց են տալիս շրջված U կորը, թեև առանցքների երկայնքով փոփոխականները հաճախ խառնվում և համընկնում են անհավասարությամբ կամ Ջինիի գործակցով Y առանցքի վրա և տնտեսական զարգացման, ժամանակի կամ մեկ շնչի հաշվով եկամուտների վրա X առանցքի վրա[5]։

Բացատրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նման առաջընթացի բացատրություններից մեկը հուշում է, որ զարգացման սկզբում փող ունեցողների համար ներդրումային հնարավորությունները բազմապատկվում են, մինչդեռ գյուղական էժան աշխատուժի հոսքը քաղաքներ նվազեցնում է աշխատավարձերը։ Մինչդեռ հասուն տնտեսություններում մարդկային կապիտալի կուտակումը (եկամտի գնահատումը, որը ձեռք է բերվել, բայց դեռ չի սպառվել) զբաղեցնում է ֆիզիկական կապիտալի կուտակման տեղը՝ որպես աճի հիմնական աղբյուր, իսկ անհավասարությունը դանդաղեցնում է աճը` նվազեցնելով կրթական մակարդակը, քանի որ ավելի աղքատ, անապահով մարդիկ ֆինանսական միջոցներ չունեն անկատար վարկային շուկաներում իրենց կրթության համար։

Կուզնեցյան կորը ենթադրում է, որ քանի որ ժողովուրդը ենթարկվում է ինդուստրացման և հատկապես գյուղատնտեսության մեքենայացման, երկրի տնտեսության կենտրոնը կտեղափոխվի քաղաքներ։ Քանի որ քաղաքային հանգույցներում ավելի լավ վարձատրվող աշխատանք փնտրող ֆերմերների ներքին միգրացիան առաջացնում է գյուղ-քաղաք անհավասարության զգալի ճեղքվածք (ընկերությունների սեփականատերերը շահույթ կունենան, մինչդեռ այդ ոլորտների բանվորները կտեսնեն, որ իրենց եկամուտները կաճեն շատ ավելի դանդաղ տեմպերով, իսկ գյուղատնտեսության աշխատողները՝ հնարավոր է, որ նրանց եկամուտները նվազում են), գյուղական բնակչությունը նվազում է քաղաքային բնակչության աճին զուգահեռ։ Այնուհետև ակնկալվում է, որ անհավասարությունը կնվազի, երբ հասնի միջին եկամտի որոշակի մակարդակի, և ինդուստրացման գործընթացները՝ ժողովրդավարացումը և պետության բարեկեցության բարձրացումը, թույլ կտան արագ աճից օգուտներ ստանալ և մեկ շնչին ընկնող եկամուտը մեծացնել։ Կուզնեցը հավատում էր, որ անհավասարությունը կհետևի շրջված «U» ձևին, երբ այն բարձրանում է, իսկ հետո նորից իջնում է մեկ շնչին բաժին ընկնող եկամտի աճով[6]։ Կուզնեցն ուներ երկու նմանատիպ բացատրություններ այս պատմական երևույթի համար.

  1. աշխատողները գյուղատնտեսությունից արդյունաբերություն են տեղափոխվել,
  2. գյուղացիները տեղափոխվեցին քաղաքային աշխատանքի։

Երկու բացատրություններում էլ անհավասարությունը կնվազի այն բանից հետո, երբ հերթափոխի ուժի 50%-ն անցնի ավելի բարձր վճարվող հատված[4]։

Ապացույցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անհավասարությունը շատ զարգացած երկրներում աճել է 1960-ականներից ի վեր, այնպես որ ժամանակի ընթացքում անհավասարության գրաֆիկներն այլևս չեն ցուցադրում Կուզնեցյան կորը։ Պիկետին պնդում է, որ 20-րդ դարի առաջին կեսին անհավասարության անկումը միանգամյա ազդեցություն էր՝ պատերազմի և տնտեսական դեպրեսիայի հետևանքով հարստության մեծ կոնցենտրացիաների ոչնչացման պատճառով։

The Kuznets curve and development economics

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուզնեցյան կորի տեսության քննադատները պնդում են, որ դրա U-ի ձևը գալիս է ոչ թե առանձին երկրների զարգացման առաջընթացից, այլ երկրների միջև պատմական տարբերություններից։ Օրինակ, Կուզնեցի տվյալների հավաքածուում օգտագործված միջին եկամուտ ունեցող երկրներից շատերը Լատինական Ամերիկայում էին, մի տարածաշրջան, որտեղ պատմականորեն բարձր անհավասարություն կա։ Այս փոփոխականը վերահսկելիս կորի U-ձևը հակված է անհետանալու (օրինակ՝ Deininger and Squire, 1998 թվական)։ Ինչ վերաբերում է էմպիրիկ ապացույցներին, որոնք հիմնված են երկրների մեծ վահանակների կամ ժամանակային շարքերի մոտեցումների վրա, Ֆիլդսը (2001 թվական) համարում է Կուզնեցյան վարկածը հերքված[7]։

Արևելյան Ասիայի հրաշքը (EAM) օգտագործվել է Կուզնեցյան կորի տեսության վավերականությունը քննադատելու համար։ Արևելյան Ասիայի ութ երկրների արագ տնտեսական աճը՝ Ճապոնիա, Հարավային Կորեա, Թայվան, Սինգապուր, Հոնկոնգ, Ինդոնեզիան, Թաիլանդը և Մալայզիան՝ 1965-1990 թվականներին անվանվել են Արևելյան Ասիայի հրաշք։ EAM-ը հակասում է Կուզնեցյան կորին, որը պնդում է, որ աճը առաջացնում է անհավասարություն, և որ անհավասարությունը անհրաժեշտություն է ընդհանուր աճի համար[6][8]։ Արտադրությունը և արտահանումը աճեցին արագ և հզոր։ Այնուամենայնիվ, ի տարբերություն Կուզնեցու պատմական օրինակների, ԵԱՄ-ը տեսավ կյանքի տեւողության շարունակական աճ և ծանր աղքատության մակարդակի նվազում[9]։ Գիտնականները փորձել են հասկանալ, թե ինչպես է EAM-ը տեսնում արագ տնտեսական աճի օգուտները, որոնք լայնորեն բաշխված են բնակչության շրջանում[8]։ Ջոզեֆ Ստիգլիցը դա բացատրում է սկզբնական օգուտների անհապաղ վերաներդրումով հողային բարեփոխումներում (գյուղական արտադրողականության, եկամուտների և խնայողությունների ավելացում), համընդհանուր կրթության (ավելի մեծ հավասարություն ապահովելով և այն, ինչ Ստիգլիցն անվանում է «մտավոր ենթակառուցվածք» արտադրողականության համար)[8] և արդյունաբերական քաղաքականության մեջ, որն ավելի հավասարապես բաշխեց եկամուտը բարձր և աճող աշխատավարձերի միջոցով և սահմանափակեց ապրանքների գների աճը։ Այս գործոնները մեծացրել են միջին քաղաքացու՝ տնտեսության ներսում սպառելու և ներդրումներ կատարելու կարողությունը՝ հետագայում նպաստելով տնտեսական աճին։ Սթիգլիցն ընդգծում է, որ աճի բարձր տեմպերը ռեսուրսներ են ապահովել հավասարությունը խթանելու համար, որը գործել է որպես դրական հետադարձ կապի օղակ՝ աջակցելու աճի բարձր տեմպերին։

Քեմբրիջի համալսարանի դասախոս Գաբրիել Պալման վերջերս անհավասարության մեջ «Կուզնեցյան կորի» ապացույց չի գտել.

«Անհավասարության և մեկ շնչին ընկնող եկամտի միջև «շրջված-U»-ի «վերև» կողմի վիճակագրական ապացույցները կարծես անհետացել են, քանի որ ցածր և ցածր-միջին եկամուտ ունեցող երկրներն այժմ ունեն եկամուտների բաշխում, որը նման է միջին եկամուտ ունեցող երկրների մեծ մասին (բացի Լատինական Ամերիկայի և Հարավային Աֆրիկայի երկրներից)։ Այսինքն, Ենթասահարյան Աֆրիկայի կեսը և ասիական շատ երկրներ, ներառյալ Հնդկաստանը, Չինաստանը և Վիետնամը, այժմ ունեն եկամտի բաշխում, որը նման է Հյուսիսային Աֆրիկայի, Կարիբյան ավազանի և երկրորդ մակարդակի NIC-ներին։ Եվ այս մակարդակը նույնպես նման է առաջին մակարդակի NIC-ների կեսին, Միջերկրական ԵՄ-ին և անգլոֆոն ՏՀԶԿ-ին (բացառությամբ ԱՄՆ-ի)։ Արդյունքում, աշխարհի բնակչության մոտ 80%-ն այժմ ապրում է մոտ 40 տարեկան Ջինի ունեցող երկրներում»[10]։

Պալման շարունակում է նշել, որ միջին եկամուտ ունեցող երկրներից միայն Լատինական Ամերիկան և Հարավային Աֆրիկան են ապրում անհավասարության սեփական լիգայում։ Կուզնեցյան կորի փոխարեն նա բնակչությանը բաժանում է դեցիլների և ուսումնասիրում նրանց եկամուտների և եկամուտների անհավասարության միջև կապը։ Այնուհետև Պալման ցույց է տալիս, որ երկրի ներսում առկա են երկու բաշխման միտումներ անհավասարության մեջ.

«Մեկը «կենտրոնախույս» է և տեղի է ունենում բաշխման երկու հերթում, ինչը հանգեցնում է տարբեր երկրների միջև վերին 10 տոկոսի և ստորին քառասուն տոկոսի կողմից յուրացված բաժնետոմսերի մեծացմանը։ Մյուսը «կենտրոնաձև» է և տեղի է ունենում միջինը, ինչը հանգեցնում է տարբեր երկրներում զգալի միատեսակության՝ 5-ից 9-րդ դեցիլների միջև գտնվող բնակչության կեսին բաժին ընկնող եկամտի մասով»[10]։

Հետևաբար, բնակչության ամենահարուստ 10%-ի մասնաբաժինն է, որն ազդում է բնակչության ամենաաղքատ 40%-ի մասնաբաժնի վրա, ընդ որում միջինից վերին միջինը մնում է նույնը բոլոր երկրներում։

Քսանմեկերորդ դարի կապիտալում Թոմաս Պիկետին հերքում է Կուզնեցյան կորի արդյունավետությունը։ Նա նշում է, որ որոշ հարուստ երկրներում 21-րդ դարում եկամուտների անհավասարության մակարդակը գերազանցել է 20-րդ դարի երկրորդ տասնամյակների մակարդակը՝ առաջարկելով բացատրություն, որ երբ կապիտալի վերադարձի տոկոսադրույքը երկարաժամկետ հեռանկարում ավելի մեծ է, քան տնտեսական աճի տեմպը, արդյունքը հարստության կենտրոնացումն է[11]։

Կուզնեցի սեփական նախազգուշացումները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սայմոն Կուզնեցի գիտական մեթոդների մասին կենսագրության մեջ տնտեսագետ Ռոբերտ Ֆոգելը նշել է Կուզնեցի՝ «տվյալների փխրունության» վերաբերյալ սեփական վերապահումները, որոնց հիմքում ընկած է վարկածը։ Ֆոգելը նշում է, որ Կուզնեցի աշխատության մեծ մասը նվիրված էր հակամարտող գործոնների պարզաբանմանը։ Ֆոգելն ընդգծել է Կուզնեցի կարծիքը, որ «նույնիսկ եթե տվյալները վավերական են, դրանք վերաբերում են չափազանց սահմանափակ ժամանակաշրջանին և բացառիկ պատմական փորձառություններին»։ Ֆոգելը նշել է, որ չնայած այս «կրկնվող նախազգուշացումներին», Կուզնեցի նախազգուշացումները անտեսվել են, և Կուզնեցյան կորը «բարձրացվել է օրենքի մակարդակի» այլ տնտեսագետների կողմից[12]։

Անհավասարություն և առևտրի ազատականացում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դոբսոնի և Ռամլոգանի հետազոտությունը նպատակ ուներ բացահայտել անհավասարության և առևտրի ազատականացման միջև կապը։ Այս գաղափարի հետ կապված տարբեր բացահայտումներ են եղել։ Որոշ զարգացող երկրներ առևտրի ազատականացման պատճառով ավելի մեծ անհավասարություն են ունեցել, ավելի քիչ անհավասարություն կամ ընդհանրապես տարբերություն չի եղել։ Դրա պատճառով Դոբսոնը և Ռամլոգանը առաջարկում են, որ, հավանաբար, առևտրի բացությունը կարող է կապված լինել անհավասարության հետ Կուզնեցյան կորի շրջանակի միջոցով[13]։ Առևտրի ազատականացումն ընդդեմ անհավասարության գրաֆիկը չափում է առևտրի բացությունը x առանցքի երկայնքով և անհավասարությունը y առանցքի երկայնքով։ Դոբսոնը և Ռամլոգանը առևտրի բացությունը որոշում են արտահանման և ներմուծման հարաբերակցությամբ (ընդհանուր առևտուրը) և միջին սակագնային դրույքաչափով։ Անհավասարությունը որոշվում է տարրական դպրոցների ընդգրկվածության համախառն ցուցանիշներով, գյուղատնտեսության մասնաբաժնով ընդհանուր արտադրանքի մեջ, գնաճի մակարդակով և կուտակային սեփականաշնորհմամբ[13]։ Ուսումնասիրելով Լատինական Ամերիկայի մի քանի երկրների տվյալները, որոնք իրականացրել են առևտրի ազատականացման քաղաքականություն վերջին 30 տարում, Կուզնեցյան կորը, կարծես, կիրառվում է առևտրի ազատականացման և անհավասարության միջև փոխհարաբերությունների վրա (չափված GINI գործակցով)[13]։ Այնուամենայնիվ, այս երկրներից շատերը տեսան անցում ցածր որակավորում ունեցող աշխատուժի արտադրությունից դեպի բնական ռեսուրսների ինտենսիվ գործունեություն։ Այս տեղաշարժն այնքան էլ օգուտ չի բերի ցածր որակավորում ունեցող աշխատողներին։ Այսպիսով, չնայած նրանց ապացույցները կարծես թե հաստատում են Կուզնեցյան տեսությունը առևտրի ազատականացման հետ կապված, Դոբսոնը և Ռամլոգանը պնդում են, որ վերաբաշխման քաղաքականությունը պետք է իրականացվի միաժամանակ՝ անհավասարության սկզբնական աճը մեղմելու համար[13]։

Բնապահպանական Կուզնեցյան կորը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիպոթետիկ բնապահպանական Կուզնեցյան կոր. Կուզնեցյան կորի թարգմանությունը բնական ռեսուրսների օգտագործմանը:

Բնապահպանական Կուզնեց կորը (EKC) շրջակա միջավայրի որակի և տնտեսական զարգացման վարկածային հարաբերություն է[14]։ Շրջակա միջավայրի դեգրադացիայի տարբեր ցուցանիշները հակված են վատթարանալ, քանի որ ժամանակակից տնտեսական աճը տեղի է ունենում այնքան ժամանակ, քանի դեռ միջին եկամուտը չի հասնում զարգացման ընթացքում որոշակի կետի[15][16]։ EKC-ն, ընդհանուր առմամբ, առաջարկում է, որ «աղտոտվածության լուծումը տնտեսական աճն է»։

Թեև ենթակա է շարունակական բանավեճի, կան զգալի ապացույցներ, որոնք հաստատում են բնապահպանական Կուզնեց կորի կիրառումը շրջակա միջավայրի առողջության տարբեր ցուցանիշների համար, ինչպիսիք են ջուրը, օդի աղտոտվածությունը և էկոլոգիական ոտնահետքը, որոնք ցույց են տալիս U-ի շրջված կորը՝ որպես մեկ շնչի եկամտի և/կամ ՀՆԱ-ի աճ[17][18]։ Պնդվում է, որ այս միտումը տեղի է ունենում շրջակա միջավայրի բազմաթիվ աղտոտիչների մակարդակներում, ինչպիսիք են ծծմբի երկօքսիդը, ազոտի օքսիդը, կապարը, DDT-ն, քլորոֆտորածխածինները, կոյուղաջրերը և այլ քիմիական նյութեր, որոնք նախկինում ուղղակիորեն արտանետվել են օդում կամ ջրի մեջ։ Օրինակ, 1970 թվականից 2006 թվականներին Միացյալ Նահանգների գնաճի վրա ճշգրտված ՀՆԱ-ն աճել է 195%-ով, ավտոմեքենաների և բեռնատարների թիվը երկրում ավելի քան կրկնապատկվել է, իսկ անցած մղոնների ընդհանուր թիվն աճել է 178%-ով։ Այնուամենայնիվ, այդ նույն ժամանակահատվածում որոշակի կարգավորիչ փոփոխություններ և տեխնոլոգիական նորամուծություններ հանգեցրին ածխածնի երկօքսիդի տարեկան արտանետումների նվազմանը 197 միլիոն տոննայից մինչև 89 միլիոնի, ազոտի օքսիդների արտանետումները 27 միլիոն տոննայից մինչև 19 միլիոն, ծծմբի երկօքսիդի արտանետումները 31 միլիոն տոննայից մինչև 15 միլիոն, մասնիկների արտանետումները 80%-ով, իսկ կապարի արտանետումները՝ ավելի քան 98%-ով[19]։

Անտառահատումները կարող են հետևել Կուզնեցյան կորին (տես անտառի անցումային կորը)։ Մեկ շնչին բաժին ընկնող ՀՆԱ-ն առնվազն 4600 դոլար ունեցող երկրների շարքում դադարեցրել է զուտ անտառահատումը[20]։ Այնուամենայնիվ, պնդում են, որ ավելի հարուստ երկրները ի վիճակի են պահպանել անտառները բարձր սպառման հետ մեկտեղ՝ «արտահանելով» անտառահատումներ, ինչը հանգեցնում է անտառահատումների շարունակականությանը ամբողջ աշխարհում[21]։

Քննադատություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այնուամենայնիվ, EKC մոդելը վիճելի է, երբ կիրառվում է այլ աղտոտիչների, բնական ռեսուրսների որոշ օգտագործման և կենսաբազմազանության պահպանման համար[22]։ Օրինակ, էներգիայի, հողի և ռեսուրսների օգտագործումը (երբեմն կոչվում է «էկոլոգիական հետք») կարող է չընկնել եկամուտների աճի հետ[23]։ Մինչ իրական ՀՆԱ-ի դիմաց էներգիայի հարաբերակցությունը նվազել է, էներգիայի ընդհանուր օգտագործումը դեռևս աճում է զարգացած երկրների մեծ մասում, ինչպես նաև՝ ջերմոցային գազերի ընդհանուր արտանետումները։ Բացի այդ, էկոհամակարգերի կողմից տրամադրվող բազմաթիվ հիմնական «էկոհամակարգային ծառայությունների» կարգավիճակը, ինչպիսիք են քաղցրահամ ջրի ապահովումը (Perman, et al., 2003 թվական), հողի բերրիությունը և ձկնաբուծությունը շարունակել են նվազել զարգացած երկրներում։ EKC-ի կողմնակիցները պնդում են, որ այս բազմազան հարաբերությունները պարտադիր չեն, որ չեղյալ համարեն վարկածը, այլ, փոխարենը, որ Կուզնեցյան կորերի կիրառելիությունը շրջակա միջավայրի տարբեր ցուցանիշների նկատմամբ կարող է տարբերվել տարբեր էկոհամակարգեր, տնտեսագիտություն, կարգավորող սխեմաներ և տեխնոլոգիաներ դիտարկելիս։

Առնվազն մեկ քննադատ պնդում է, որ ԱՄՆ-ն դեռևս պայքարում է եկամտի մակարդակին հասնելու համար, որն անհրաժեշտ է շրջակա միջավայրի որոշ աղտոտիչներին առաջնահերթություն տալու համար, ինչպիսիք են ածխածնի արտանետումները, որոնք դեռ պետք է հետևեն EKC-ին[24]։ Յանդլը և այլք պնդում են, որ EKC-ը չի տարածվում ածխածնի վրա, քանի որ աղտոտիչների մեծ մասը ստեղծում է տեղայնացված խնդիրներ, ինչպիսիք են կապարը և ծծումբը, ուստի ավելի մեծ հրատապություն և արձագանք կա նման աղտոտիչների մաքրման համար։ Քանի որ երկիրը զարգանում է, նման աղտոտիչների մաքրման սահմանային արժեքը ուղղակիորեն մեծապես բարելավում է քաղաքացիների կյանքի որակը։ Ընդհակառակը, ածխաթթու գազի արտանետումների կրճատումը տեղական մակարդակում դրամատիկ ազդեցություն չունի, ուստի դրանք մաքրելու խթանը միայն գլոբալ միջավայրի բարելավման ալտրուիստական պատճառով է։ Սա դառնում է ընդհանուրների ողբերգությունը, որտեղ ամենաարդյունավետն է բոլորի համար աղտոտել և ոչ ոք չմաքրել, և արդյունքում բոլորն ավելի վատն են (Hardin, 1968 թվական)։ Այսպիսով, նույնիսկ այնպիսի երկրում, ինչպիսին ԱՄՆ-ն է, որն ունի եկամուտների բարձր մակարդակ, ածխածնի արտանետումները չեն նվազում՝ համաձայն EKC-ի[24]։ Այնուամենայնիվ, կարծես թե քիչ կոնսենսուս կա այն մասին, թե արդյոք EKC ձևավորվում է CO2 արտանետումների հետ կապված, քանի որ CO2-ը համաշխարհային աղտոտիչ է, որը դեռ պետք է ապացուցի իր վավերականությունը Կուզնետի կորի շրջանակներում[25]։ Դա ասաց Յանդլը և այլք, նաև եզրակացրեց, որ «աճը խթանող քաղաքականությունը (առևտրի ազատականացում, տնտեսական վերակազմավորում և գների բարեփոխում) պետք է լավ լինի շրջակա միջավայրի համար»[24]։

Այլ քննադատներ նշում են, որ հետազոտողները նույնպես համաձայն չեն կորի ձևի վերաբերյալ, երբ գնահատվում են ավելի երկարաժամկետ ժամանակային սանդղակները։ Օրինակ, Millimet-ը և Stengos-ը համարում են ավանդական «հակադարձ U» ձևը որպես «N» ձև, ինչը ցույց է տալիս, որ աղտոտվածությունը մեծանում է, երբ երկիրը զարգանում է, նվազում է ՀՆԱ-ի շեմին հասնելուց հետո, և այնուհետև սկսում է աճել, քանի որ ազգային եկամուտը շարունակում է աճել։ Թեև նման բացահայտումները դեռ քննարկման փուլում են, այն կարող է կարևոր լինել, քանի որ այն մտահոգիչ հարց է առաջացնում, թե իրականում աղտոտվածությունը սկսում է վերջնականապես նվազել, երբ հասնում է տնտեսական շեմին, թե արդյո՞ք նվազումը տեղի է ունենում միայն տեղական աղտոտիչների մեջ, և աղտոտվածությունը պարզապես արտահանվում է ավելի աղքատ զարգացող երկրներում։ Լևինսոնը եզրակացնում է, որ բնապահպանական Կուզնեցյան կորը բավարար չէ աղտոտման քաղաքականությանը աջակցելու համար, անկախ նրանից, թե դա ազատ է, թե միջամտական, թեև գրականությունն այս կերպ օգտագործվել է մամուլում[26]։

Սլաքները պնդում են, որ ագրարային համայնքների (մաքուր) եկամուտների առաջընթացը դեպի արդյունաբերական տնտեսություններ (աղտոտվածության ինտենսիվ) դեպի սպասարկման տնտեսություններ (ավելի մաքուր) սխալ կթվա, եթե վերջում աղտոտվածությունը կրկին ավելանա՝ ընդհանուր բնակչության եկամուտների և սպառման ավելի բարձր մակարդակների պատճառով[27]։ Այս մոդելի դժվարությունն այն է, որ այն չունի կանխատեսող ուժ, քանի որ խիստ անորոշ է, թե ինչպես է բնութագրվելու տնտեսական զարգացման հաջորդ փուլը։

Սուրին և Չեփմենը պնդում են, որ EKC-ը կիրառելի չէ գլոբալ մասշտաբով, քանի որ զուտ աղտոտվածության նվազեցումը կարող է իրականում տեղի չունենալ ամբողջ աշխարհում։ Հարուստ երկրները միտում ունեն արտահանելու այն գործունեությունը, որն առավել աղտոտվածություն է ստեղծում, օրինակ՝ հագուստի և կահույքի արտադրությունը, ավելի աղքատ երկրներ, որոնք դեռևս գտնվում են արդյունաբերական զարգացման գործընթացում (Սուրի և Չապմեն, 1998 թվական)։ Սա կարող է նշանակել, որ քանի որ աշխարհի աղքատ երկրները զարգանում են, նրանք իրենց աղտոտվածությունը արտահանելու տեղ չեն ունենա։ Այսպիսով, շրջակա միջավայրի մաքրման այս առաջընթացը, որը տեղի է ունենում տնտեսական աճի հետ համատեղ, չի կարող անվերջ կրկնվել, քանի որ աղբ արտահանելու տեղ և աղտոտվածության ինտենսիվ գործընթացներ կարող են չլինել։ Այնուամենայնիվ, Ջին Գրոսմանը և Ալան Բ. Կրյուգերը, հեղինակները, ովքեր ի սկզբանե փոխկապակցում էին տնտեսական աճի, շրջակա միջավայրի մաքրման և Կուզնեցյան կորի միջև, եզրակացնում են, որ «ոչ մի ապացույց չկա, որ շրջակա միջավայրի որակը կայունորեն վատթարանում է տնտեսական աճի հետ մեկտեղ»[26]։

Սթերնը նախազգուշացնում է, որ «շատ հեշտ է վատ էկոնոմետրիկա անելը», և ասում է, որ «ԵԿԿ-ի պատմությունը ցույց է տալիս, թե ինչ կարող է սխալ լինել»։ Նա գտնում է, որ «քիչ կամ ընդհանրապես ուշադրություն չի դարձվել օգտագործված տվյալների վիճակագրական հատկություններին, ինչպիսիք են սերիական կախվածությունը կամ ժամանակային շարքերի ստոխաստիկ միտումները, և մոդելի համարժեքության քիչ թեստեր են իրականացվել կամ ներկայացվել։ Այնուամենայնիվ, էկոնոմետրիկա անելու հիմնական նպատակներից մեկը ստուգելն է, թե որ ակնհայտ հարաբերությունները ... վավերական են, և որոնք են կեղծ հարաբերակցություններ»։ Նա նշում է իր միանշանակ եզրակացությունը. «Երբ մենք իսկապես հաշվի ենք առնում նման վիճակագրությունը և օգտագործում ենք համապատասխան տեխնիկա, մենք գտնում ենք, որ EKC գոյություն չունի(Perman and Stern 2003 թվական)։ Փոխարենը, մենք ավելի իրատեսական պատկերացում ենք ստանում շրջակա միջավայրի որակի վրա տնտեսական աճի և տեխնոլոգիական փոփոխությունների ազդեցության մասին։ Թվում է, որ շրջակա միջավայրի դեգրադացիայի ցուցիչներից շատերը եկամտի մեջ միապաղաղ աճում են, թեև «եկամտի առաձգականությունը» մեկից պակաս է և միայն եկամտի պարզ գործառույթ չէ։ Ժամանակի հետ կապված ազդեցությունները նվազեցնում են շրջակա միջավայրի վրա ազդեցությունները երկրներում եկամտի բոլոր մակարդակներում։ Այնուամենայնիվ, արագ աճող միջին եկամուտ ունեցող երկրներում սանդղակի էֆեկտը, որը մեծացնում է աղտոտվածությունը և այլ դեգրադացիա, գերակշռում է ժամանակի էֆեկտը։ Օրինակ, Հայաստանը, Խորհրդային Միությունից անկախանալուց հետո, դարձել է Արևելյան Եվրոպայում և Կենտրոնական Ասիայում եկամուտների նվազագույն առաձգականությամբ երկիրը[28]։ Հարուստ երկրներում աճն ավելի դանդաղ է ընթանում, և աղտոտվածության նվազեցման ջանքերը կարող են հաղթահարել մասշտաբի էֆեկտը։ Սա ակնհայտ EKC էֆեկտի ծագումն է»[29]։

Կուզնեցյան կորեր պողպատի և այլ մետաղների համար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ապացուցված է, որ պողպատի արտադրությունը հետևում է Կուզնեցյան տիպի կորին մի շարք տնտեսությունների ազգային զարգացման ցիկլերում, ներառյալ Միացյալ Նահանգները, Ճապոնիան, Կորեայի Հանրապետությունը և Չինաստանը: Այս հայտնագործությունը և «Kuznets Curve for Steel» և «Metal Intensity Kuznets Curve» տերմինների առաջին օգտագործումը եղել է Huw McKay-ի կողմից 2008 թվականի աշխատանքային փաստաթղթում (McKay 2008 թվական)։ Այն հետագայում մշակվել է McKay-ում (2012 թվական)։ Գունավոր մետաղների վրա կենտրոնացած «Նյութական Կուզնեցյան կորեր» թեմայով աշխատությունները նույնպես առաջացել են, երբ 21-րդ դարի առաջին երկու տասնամյակների ընթացքում աճել է ակադեմիական և քաղաքական հետաքրքրությունը ռեսուրսների ինտենսիվության նկատմամբ։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Based on Table TI.1 of the supplement Արխիվացված 8 Մայիս 2014 Wayback Machine to Thomas Piketty's Capital in the Twenty-First Century.
  2. ↑ Piketty, Thomas (2013). Capital in the Twenty-First Century. Belknap. էջ 24.
  3. ↑ Kuznets profileԱրխիվացված 18 Սեպտեմբեր 2009 Wayback Machine at New School for Social Research: "...his discovery of the inverted U-shaped relation between income inequality and economic growth..."
  4. ↑ 4,0 4,1 Kuznets, Simon. 1955. Economic Growth and Income Inequality. American Economic Review 45 (March): 1–28.
  5. ↑ Vuong, Q.-H.; Ho, M.-T.; Nguyen, T. H.-K.; Nguyen, M.-H. (2019). «The trilemma of sustainable industrial growth: evidence from a piloting OECD's Green city». Palgrave Communications. 5: 156. doi:10.1057/s41599-019-0369-8.
  6. ↑ 6,0 6,1 Galbraith, James (2007). «Global inequality and global macroeconomics». Journal of Policy Modeling. 29 (4): 587–607. CiteSeerX 10.1.1.454.8135. doi:10.1016/j.jpolmod.2007.05.008.
  7. ↑ Fields G (2001). Distribution and Development, A New Look at the Developing World. Russel Sage Foundation, New York, and The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, and London.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Stiglitz, Joseph E. (1996 թ․ օգոստոս). «Some Lessons From The East Asian Miracle». The World Bank Research Observer. 11 (2): 151–177. CiteSeerX 10.1.1.1017.9460. doi:10.1093/wbro/11.2.151.
  9. ↑ (course lectures).
  10. ↑ 10,0 10,1 Palma, J. G. (2011 թ․ հունվարի 26). «Homogeneous middles vs. heterogeneous tails, and the end of the 'Inverted-U': the share of the rich is what it's all about». Cambridge Working Papers in Economics (անգլերեն).
  11. ↑ Thomas Piketty (2014). Capital in the Twenty-First Century. Belknap Press. ISBN 978-0674430006.
  12. ↑ Fogel, Robert W. (1987 թ․ դեկտեմբեր). Some Notes on the Scientific Methods of Simon Kuznets. National Bureau of Economic Research. էջեր 26–7. doi:10.3386/w2461. S2CID 142683345.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Dobson, Stephen; Carlyn Ramlogan (2009 թ․ ապրիլ). «Is There An Openness Kuznets Curve?». Kyklos. 62 (2): 226–238. doi:10.1111/j.1467-6435.2009.00433.x. S2CID 154528726.
  14. ↑ Yasin, Iftikhar; Ahmad, Nawaz; Chaudhary, Muhammad Aslam (2020 թ․ հուլիսի 22). «The impact of financial development, political institutions, and urbanization on environmental degradation: evidence from 59 less-developed economies». Environment, Development and Sustainability (անգլերեն). 23 (5): 6698–6721. doi:10.1007/s10668-020-00885-w. ISSN 1573-2975. S2CID 220721520.
  15. ↑ Shafik, Nemat. 1994. Economic development and environmental quality: an econometric analysis. Oxford Economic Papers 46 (October): 757–773
  16. ↑ Grossman, G. M.; Krueger, A. B. (1991). «Environmental impacts of a North American Free Trade Agreement». National Bureau of Economic Research Working Paper 3914, NBER. doi:10.3386/w3914.
  17. ↑ Yasin, Iftikhar; Ahmad, Nawaz; Chaudhary, M. Aslam (2019 թ․ հուլիսի 22). «Catechizing the Environmental-Impression of Urbanization, Financial Development, and Political Institutions: A Circumstance of Ecological Footprints in 110 Developed and Less-Developed Countries». Social Indicators Research (անգլերեն). 147 (2): 621–649. doi:10.1007/s11205-019-02163-3. ISSN 0303-8300. S2CID 199855869.
  18. ↑ John Tierney (2009 թ․ ապրիլի 20). «The Richer-Is-Greener Curve». The New York Times.
  19. ↑ «Don't Be Very Worried». The Wall St. Journal. 2006 թ․ մայիսի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2006 թ․ հունիսի 15.{{cite news}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  20. ↑ Returning forests analyzed with the forest identity, 2006, by Pekka E. Kauppi (Department of Biological and Environmental Sciences, University of Helsinki), Jesse H. Ausubel (Program for the Human Environment, The Rockefeller University), Jingyun Fang (Department of Ecology, Peking University), Alexander S. Mather (Department of Geography and Environment, University of Aberdeen), Roger A. Sedjo (Resources for the Future), and Paul E. Waggoner (Connecticut Agricultural Experiment Station)
  21. ↑ «Developing countries often outsource deforestation, study finds». Stanford News. 2010 թ․ նոյեմբերի 24. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 18-ին.
  22. ↑ Mills JH, Waite TA (2009). «Economic prosperity, biodiversity conservation, and the environmental Kuznets curve». Ecological Economics. 68 (7): 2087–2095. doi:10.1016/j.ecolecon.2009.01.017.
  23. ↑ «Google Public Data US Energy». Energy Information Administration. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Yandle B, Vijayaraghavan M, Bhattarai M (2002). «The Environmental Kuznets Curve: A Primer». The Property and Environment Research Center. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ դեկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 16-ին.
  25. ↑ Uchiyama, Katsuhisa (2016). Environmental Kuznets Curve Hypothesis and Carbon Dioxide Emissions - Springer. SpringerBriefs in Economics. doi:10.1007/978-4-431-55921-4. ISBN 978-4-431-55919-1.
  26. ↑ 26,0 26,1 Arik Levinson (2000). The Ups and Downs of the Environmental Kuznets Curve. Georgetown University. CiteSeerX 10.1.1.92.2062.
  27. ↑ Arrow K, Bolin B, Costanza R, Dasgupta P, Folke C, Holling CS, և այլք: (1995). «Economic growth, carrying capacity, and the environment». Ecological Economics. 15 (2): 91–95. doi:10.1016/0921-8009(95)00059-3. PMID 17756719.
  28. ↑ Koilo, Viktoriia. 2019. "Evidence of the Environmental Kuznets Curve: Unleashing the Opportunity of Industry 4.0 in Emerging Economies" Journal of Risk and Financial Management 12, no. 3: 122. https://doi.org/10.3390/jrfm12030122
  29. ↑ David I. Stern. «The Environmental Kuznets Curve» (PDF). International Society for Ecological Economics Internet Encyclopedia of Ecological Economics. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2011 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 17-ին.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Brenner, Y.S., Hartmut Kaelble, and Mark Thomas (1991): Income Distribution in Historical Perspective. Cambridge University Press.
  • Deininger K, Squire L (1998). «New Ways of Looking at Old Issues: Inequality and Growth». Journal of Development Economics. 57 (2): 259–287. doi:10.1016/s0304-3878(98)00099-6.
  • Fields G (2001). Distribution and Development, A New Look at the Developing World. Russel Sage Foundation, New York, and The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, and London.
  • Palma, JG (2011). «Homogeneous middles vs. heterogeneous tails, and the end of the 'Inverted-U': it's all about the share of the rich». Development and Change. 42: 87–153. doi:10.1111/j.1467-7660.2011.01694.x.
  • McKay, Huw (2008) ‘Metal intensity in comparative historical perspective: China, North Asia, the United States and the Kuznets curve’, Global Dynamic Systems Centre working papers, no. 6, September.
  • McKay, Huw (2012) ‘Metal intensity in comparative historical perspective: China, North Asia, the United States ’, chapter 2 in Ligang Song and Haimin Lu (eds) The Chinese Steel Industry’s Transformation: Structural Change, Performance and Demand on Resources, Edward Elgar: Cheltenham UK.
  • Van Zanden, J. L. (1995). «Tracing the Beginning of the Kuznets Curve: Western Europe during the Early Modern Period». The Economic History Review. 48 (4): 643–664. doi:10.2307/2598128. JSTOR 2598128.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կուզնեցյան կոր» հոդվածին։
GND: 1025171373 · Microsoft: 2780481019
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Կուզնեցյան_կոր&oldid=10007052» էջից